بهترين و هزاران مطالب خواندني

آن لحظه كه از نياز انسان          دارد نه كم از هواي حيوان
يك دانه ي گندم طلايي                                           از تشت طلا گرانبهاتر
در حادثه هاي ناگهاني                                                سالم ز مريض مبتلا تر
آسوده مباش كه بي نيازي                                   يك آن دگر پر از نيازي
آنجا كه تو فرعون زماني              در تيرس باد خزاني

شاهد كه سركشي نكند   ،   دلفريب نيست
فهم سخن به مردم دانا    گذاشتيم

در جستجوي يار دلازار   ،   كس نبود
اين رسم تازه را به جهان   ما    گذاشتيم

حالا كه كار تو شده پر از نيرنگ و ريا
حالا كه دل تو شده فرسنگها دور از خدا
به من نگو دوست دارم كه باورم نمي‌شه
نگو فقط تو رو دارم كه باورم نمي‌شه

به من نگو دوست دارم كه باورم نمي‌شه
نگو فقط تو رو دارم كه باورم نمي‌شه

تو با اين چرب زبوني هي به من دروغ مي‌گي
مي‌خواهي گولم بزني هي به من دروغ مي‌گي
به من نگو دوست دارم كه باورم نمي‌شه
نگو فقط تو رو دارم كه باورم نمي‌شه

حالا كه كار تو شده پر از نيرنگ و ريا
حالا كه دل تو شده فرسنگها دور از خدا
به من نگو دوست دارم كه باورم نمي‌شه
نگو فقط تو رو دارم كه باورم نمي‌شه

به من نگو دوست دارم كه باورم نمي‌شه
نگو فقط تو رو دارم كه باورم نمي‌شه

تو با دل شكسته‌ام انقده جفا نكـــن
تو اگه دوستم نداري اينجوري بد تا نكن
به من نگو دوست دارم كه باورم نمي‌شه
نگو فقط تو رو دارم كه باورم نمـي‌شه

زندگي اي روزگار اي چرخ گردون
توي سينه قلبم رو اين قدر نلرزون
اي فلك اي باني افسونگريها
با دلم كمتر كن اين بازيگريها

هر كه هستي هر چه هستي
بس كن اين نامهربوني

هر كه هستي هر چه هستي
بس كن اين نامهربوني

روزگار اي شاهد ويروني ما
خشم و قهرت باعث حيروني ما
اي فلك بس كن ديگه آتيش نسوزون
روي زخمهامون ديگه نمك نپاشون

هر كه هستي هر چه هستي
بس كن اين نامهربوني

هر كه هستي هر چه هستي
بس كن اين نامهربوني

گاهي زشتي گاهي خوبي هم طلوعي هم غروبي
بعضي وقتها مهربوني بعضي وقتها خصم جوني
اما وقتي سر قهري بدتر از تلخي زهري
تو كي هستي تو چي هستي هوشياري يا كه مستي

هر كه هستي هر چه هستي
بس كن اين نامهربوني

هر كه هستي هر چه هستي
بس كن اين نامهربوني

اي كه حيروني تو از سر سختي ما
شايد آزارت مي‌ده خوشبختي ما
اي فلك بس كن ديگه آتيش نسوزون
روي زخمهامون ديگه نمك نپاشون
روزگار اي شاهد ويروني ما
خشم و قهرت باعث حيروني ما

هر كه هستي هر چه هستي
بس كن اين نامهربوني

هر كه هستي هر چه هستي
بس كن اين نامهربوني

نمي‌داني كه من در هر ستاره كه مه را تا سحر يار و نديم است
و يا در چهره سرخ شقايق كه خود بازيچه دست نسيم است

نشاني از تو مي‌بينم سراغي از تو مي‌گيرم
نشاني از تو مي‌بينم سراغي از تو مي‌گيرم

نمي‌داني كه من در قطره اشك كه روزي مظهر خشم تو بوده
ويا در شط خونين افقها كه روزي منظر چشم تو بوده

نشاني از تو مي‌بينم سراغي از تو مي‌گيرم
نشاني از تو مي‌بينم سراغي از تو مي‌گيرم

در اندوه غريبان در آه بي‌نسيبان
در آن شبنم در آن گل در عشق پاك بلبل
در ايام بهاران در آب چشمه‌ساران
در آن سرگشتگي‌ها در اين گم‌گشتگي‌ها

نشاني از تو مي‌بينم سراغي از تو مي‌گيرم
نشاني از تو مي‌بينم سراغي از تو مي‌گيرم

من اينك در رواق كهكشانها در آواي حزين كاروانها
درآن رنگين كمان پير و خسته در آن اشكي كه بر مژگان نشسته
درآن جامي كه خالي مانده از مي در آوايي كه برمي‌خيزد از ني

نشاني از تو مي‌بينم سراغي از تو مي‌گيرم
نشاني از تو مي‌بينم سراغي از تو مي‌گيرم

با تو آسان ميشد از دستِ سياهي ها    گريخت
رو بسوي ظلمتِ شب هاي بي فردا گريخت
بي تو اي آزادي   ،  اي والا كلام   ،   گر نباشي در ميان
بايد كه از دنيا گريخت       ....

گل بارون زده من گل ياس نازنينم

مي‌شكنم پژمرده مي‌شم نذار اشكهات رو ببينم

تا هميشه تورو داشتن ، داشتن تمام دنياست

از تو و اسم تو گفتن ، بهترين همه حرفاست

با تو، با تو اگه باشم وحشت از مردن ندارم

لحظه‌هام پُر مي‌شه از تو وقت غم خوردن ندارم

اي غزلواره دلتنگ كه همه تنت كلامه

هنوز هم با گل گونه‌ات شرم اولين سلامه

اي تو جاري توي شعرم مثل عشق و خون و حسرت

دفتر شعر من از تو سبد خاطره‌هامه

اي گل شكسته ساقه گل پرپركه به ياد هجرت پرنده‌هايي

توي يأس مبهم چشمهات مي‌بينمكه به فكر يك سفر به انتهايي

سر به ‌زير دل‌شكسته نازنينم

اگه ساده‌است واسه تو گذشتن از من

مرثيه سر كن براي رفتن من

آخه مرگه واسه من از تو گذشتن

با تو ، با تو اگه باشم وحشت از مردن ندارم

لحظه‌هام پُر مي‌شه از تو وقت غم خوردن ندارم

گل بارون زده من اگه دلتنگم و خسته

اگه كوچيدن طوفان ساقه منم شكسته

مي‌تونم خستگي‌هات رو از تن پاكت بگيرم

مي‌تونم براي خوبيت واسه سادگيت بميرم

تو سينه اين دل من ميخواد آتيش بگيره
مونده سر دوراهي چه راهي پيش بگيره

يكي حالا پيدا شده قدر اونو ميدونه
رگ خواب يار منو رقيب من ميدونه
يكي حالا پيدا شده قدر اونو ميدونه
رگ خواب يار منو رقيب من ميدونه

واي دارم آتيش ميگيرم
ديگه از غصه و غم
دلم ميخواد بميرم
واي اگه برگرده پيشم
براش پروانه ميشم
ازش جدا نميشم
نمي تونه مرغ دلم از حسودي بخونه
نمي دونه روي كدوم شاخه بايد بمونه

اگه يه روز ببينم كسي براش ميميره
حسودي رو مياره دلم آتيش ميگيره
ميترسم حرفاي خوبي توي گوشش بخونه
ميترسم اون تا به سحر تو خلوتش بمونه
واي دارم آتيش ميگيرم
ديگه از غصه و غم
دلم ميخواد بميرم
واي اگه برگرده پيشم
براش پروانه ميشم
ازش جدا نميشم
يكي حالا پيدا شده قدر اونو ميدونه
رگ خواب يار منو رقيب من ميدونه

يكي حالا پيدا شده قدر اونو ميدونه
رگ خواب يار منو رقيب من ميدون