جمعه ۲۸ آبان ۹۵ ۰۸:۰۳ ۱۵۷ بازديد
آمد
دستش به دستبند بود
از پشت ميله ها
عرياني دستان من نديد
اما
يك لحظه در تلاطم چشمان من نگريست
چيزي نگفت
رفت
كنون اشباح از ميانه ي هر راه مي خزند
خورشيد
در پشت پلك هاي من اعدام مي شود
تا كنون نظري ثبت نشده است
امکان ارسال نظر برای مطلب فوق وجود ندارد